H άρση των περιοριστικών μέτρων στην Ελλάδα είναι πλέον ζήτημα χρόνου. Ο περιορισμός της κυκλοφορίας και ο εγκλεισμός ήταν ένα επώδυνο αλλά μάλλον απαραίτητο μέτρο για την καθυστέρηση της εξάπλωσης της νόσου στη χώρα.
Η παρατεταμένη απομόνωση στο σπίτι ήταν δύσκολη και για τους περισσότερους πρωτοφανής. Ίσως λίγο περισσότερο για τα παιδιά και τους εφήβους, που υπό διαφορετικές συνθήκες ήδη απο τις πρώτες μέρες της άνοιξης θα είχαν ξεχυθεί στους δρόμους της πόλης.
Αυτές τις μέρες, οι μαθητές της Τρίτης Λυκείου θα έβρισκαν ούτως ή άλλως τους εαυτούς τους περιορισμένους σε ένα σπίτι να διαβάζουν εντατικά για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Το άγχος των ημερών παλαιότερα ανακούφιζε η σκέψη της επόμενης μέρας, των νέων ξεκινημάτων, της ενηλικίωσης. Όμως οι μέρες που θα ακολουθήσουν μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων είναι για όλους αχαρτογράφητες και γεμάτες αβεβαιότητα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
To VICE Greece δημοσιεύει έκθεση που έγραψε μαθητής της Τρίτης Λυκείου στην οποία εκφράζει τις σκέψεις και τους φόβους του για την πανδημία του κορονοϊού.
Είναι γεγονός ότι οι τελευταίοι δυο μήνες άλλαξαν δραματικά τον τρόπο σκέψης μας και θα αφήσουν πίσω τους ένα μόνιμο «αποτύπωμα» . Οι άνθρωποι κλείνονται στα σπίτια τους, οι οικογένειες απομονώνονται, οι φίλοι αποστασιοποιούνται μεταξύ τους και τα κράτη περιχαρακώνονται στα σύνορα τους. Όλες οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές συναλλαγές διακόπτονται. Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική εποχή, όπου από την παγκοσμιοποίηση και από έναν κόσμο δίχως σύνορα, μεταβαίνουμε στην αποπαγκοσμιοποιηση και σε έναν κόσμο στον όποιο ορθώνονται τείχη.
Σε αυτό το καθεστώς φόβου απέναντι στον μη ορατό κίνδυνο που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα εντείνεται ένας ήδη υπαρκτός κύκλος βαρβαρότητας. Σε αυτό το κύκλο βαρβαρότητας υψώνονται τείχη, ανάμεσα στους λαούς. Υψώνονται τείχη, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ», απέναντι στους Κινέζους καθώς από εκεί προσήλθε ο ιός, απέναντι στους Βρετανούς που επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν με διαφορετικό τρόπο την έξαρση του κορονοϊού και απέναντι στους Ιταλούς που δεν έλαβαν άμεσα τα κατάλληλα μετρά. Συνεπώς θα μπορούσαμε να πούμε ότι διαπιστώνεται μια εθνικιστική έξαρση όπου οι λαοί επιδεικνύουν εσωστρέφεια και φόβο για τον «ξένο».
Παρ’ όλα αυτά μέσα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές υπάρχουν δείγματα αλληλεγγύης και πολιτισμού. Ένα από αυτά είναι η αυταπάρνηση και η ανιδιοτέλεια των γιατρών και των νοσηλευτών που ξενυχτούν καθημερινά παρέχοντας φροντίδα στους συνάνθρωπους μας, αλλά κι εκείνουν που δουλεύουν σε αντίξοες συνθήκες για να καλύψουν τις ανάγκες μας.
Η ανάγκη για επικοινωνία κάνει τους ανθρώπους εφευρετικούς. Οι Ιταλοί δείχνουν την αγάπη τους στη μουσική, τραγουδώντας από τα μπαλκόνια τους, εμψυχώνοντας κατά αυτόν τον τρόπο τους συνάνθρωπους τους σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα κατά του μη ορατού εχθρού.
Η ανθρωπότητα έχει ζήσει δύσκολες στιγμές -πολέμους, πείνα, θανάτους - για τη δική μας γένια είναι η πρώτη φορά που βιώνουμε μια κρίση τόσου μεγάλου μεγέθους, με το αίσθημα του φόβου να είναι καθημερινό και την αγωνιά να μας κατακλύζει. Είναι μια καλή ευκαιρία να αναθεωρήσουμε όλα αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα, την ευμάρεια, την υγεία, ακόμα και την ίδια την ζωή μας. Αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να εκτιμήσουμε άξιες όπως η αλληλεγγύη, η φιλαλληλία και ο ανθρωπισμός, απορρίπτοντας τον ατομικισμό και την ιδιοτέλεια. Αυτή είναι μία ευκαιρία να γκρεμίσουμε τα τείχη μέσα μας.
Ακολουθήστε την Κορίνα Πετρίδη στο Twitter.
Διαβάστε περισσότερα
