Πυρετός ανασφάλειας για τους επαγγελματίες του χώρου
● Πονοκέφαλος οι παγωμένες συνδρομές όταν οι υποχρεώσεις τρέχουν
Πιο αδύναμος κρίκος η άσκηση στα παιδιά
● Οι συνήθειες που άλλαξαν μέσα στην καραντίνα με τη «μετακίνηση 6», την άσκηση στο σπίτι και τις e-προπονήσεις.
Το lockdown ήρθε να διακόψει την γυμναστική,σχολές χορού και ευεξίας, με τα ερωτήματα που συνοδεύουν την επιστροφή στην «κανονικότητα» να είναι αρκετά, ταλανίζοντας περισσότερο απ’ όλους τους χιλιάδες επαγγελματίες και ανθρώπους του χώρου που απασχολούνται σε γυμναστήρια,studio ή σε ερασιτεχνικά σωματεία.
Τα γυμναστήρια με την επιβολή περιοριστικών μέτρων κλείνουν πρώτα και ανοίγουν τελευταία,συνάμα και όλοι χώροι που φιλοξενούν κόσμο για χορό,ευεξία και χαλάρωση.
Μιλήσαμε με επαγγελματίες των ειδικοτήτων από την πόλη της Θεσσαλονίκης και μας εξέφρασαν την άποψη τους και τις ανησυχίες τους.
Νίκος Μαραγκός
CEO Personal Experience
Θα θέλαμε και εμείς με τη σειρά μας να ακουστούμε και να πούμε και την δική μας εμπειρία και άποψη σε ό,τι αφορά στην κατάσταση την οποία βιώνουμε, κυρίως σε οικονομικό επίπεδο. Ως νεοσύστατη επιχείρηση, Personal Experience Boutique Fitness Studio, (Σεπτ. 2018) ξεκινήσαμε με πολλή όρεξη και μεράκι να δραστηριοποιούμαστε στην περιοχή της Καλαμαριάς ως ένας exclusive χώρος εκγύμνασης με ομαδικές αίθουσες σε μικρά τμήματα, Crossfit, semi-personal και personal groups.
Από τον περασμένο Μάρτιο που συγκλονίζεται όλος ο πλανήτης με τον Covid 19, παραμένουμε κλειστοί ως επιχείρηση με πλήρη λειτουργία για μόλις τέσσερις μήνες (τρεις εκ των οποίων Ιούνιος-Αύγουστος είναι νεκροί μήνες για τα γυμναστήρια ούτως ή άλλως σε κανονικές συνθήκες).
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή…
Κλείνοντας 13 Μαρτίου 2020 έχουμε χάσει την καλοκαιρινή σεζόν που εκ των πραγμάτων δουλεύουν όλα τα γυμναστήρια λόγω του επικείμενου καλοκαιριού όπου όλοι ετοιμάζονται για τις παραλίες. Ανοίξαμε πάλι 18 Ιουνίου, όπου ο κόσμος μετά από τρεις μήνες εγκλεισμού είχε την ανάγκη να κάνει άλλα πράγματα εφόσον είχε ξεκινήσει το καλοκαίρι και τα καλοκαιρινά μπάνια. Εκ των πραγμάτων όμως δεν υπήρχε τζίρος καθώς οι συνδρομές στους πελάτες επιστράφηκαν στο ακέραιο. Άρα όσοι πελάτες γυμνάζονταν στο γυμναστήριο εκείνη την περίοδο το κάνανε βασιζόμενοι σε προϋπάρχουσες συνδρομές. Επομένως τα γυμναστήρια παρέμεναν ανοιχτά με όλα τα λειτουργικά τους έξοδα να τρέχουν συνεχίζοντας να χάνουν χρήματα και χωρίς καινούρια εισροή χρημάτων. Επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές και μπαίνοντας σε ένα φθινόπωρο με αισιοδοξία δυστυχώς τα γεγονότα μας διέψευσαν καθώς προλάβαμε να λειτουργήσουμε μόλις 2 μήνες (Σεπτέμβριος – Οκτώβριος) χάνοντας για δεύτερη φορά τη σεζόν που αποφέρει στα γυμναστήρια τον περισσότερο τζίρο.
Στα παραπάνω γεγονότα λοιπόν έρχονται τα νούμερα και τα μέτρα που έχουν παρθεί από την κυβέρνηση που -θεωρητικά- βοηθούν τους επαγγελματίες και επιχειρηματίες του χώρου. Δυστυχώς η κυβέρνηση στην περίπτωση των γυμναστηρίων έχει βοηθήσει πολύ ουσιαστικά τους εργαζόμενους σε αυτά με όλα τα βοηθήματα που έχει δώσει (είτε δουλεύουν πλήρη απασχόληση, είτε μία ώρα/εβδ, είτε 3 φορές/εβδ, δόθηκαν οριζόντια σε όλους τα ίδια ακριβώς χρήματα).
Στον αντίποδα όμως τα μέτρα δεν πρόβλεψαν και δεν βοήθησαν ΚΑΘΟΛΟΥ τους ιδιοκτήτες γυμναστηρίων με τέτοιου είδους ατομικά βοηθήματα καθώς ό,τι βοήθεια έχει δοθεί αφορά τους ΚΑΔ των γυμναστηρίων. Για να το κάνουμε πιο σαφές: τα λεφτά που δόθηκαν είναι για να βοηθήσουν τα γυμναστήρια να ανταπεξέλθουν σε απίθανα μεγάλα έξοδα, στους ιδιοκτήτες όμως -όπου στα περισσότερα γυμναστήρια είναι παραπάνω από ένα άτομο ως συνέταιροι δεν δόθηκε τίποτα- με αποτέλεσμα να μην μπορούν να προσφέρουν στον οικογενειακό τους προϋπολογισμό και στα σπίτια τους.
Και ας συνεχίσουμε με τα μέτρα και τις “βοήθειες” … Η κυβέρνηση ουσιαστικά πέρα από τη μείωση του ενοικίου στο 40% δεν έχει κάνει τίποτα. Έχει απλώς παγώσει τους λογαριασμούς και τους έχει μεταφέρει σε μεταγενέστερο χρόνο καθώς ΕΦΚΑ, ΔΕΗ, τηλέφωνα, κλπ συνεχίζουν να τρέχουν ως πάγια έξοδα με κλειστή επιχείρηση 7 από τους 12 μήνες τον χρόνο μέχρι στιγμής. Το πρόγραμμα των επιστρεπτέων προκαταβολών είναι φυσικά μια προσωρινή ανακούφιση ωστόσο απλά βοηθάει τα γυμναστήρια να κερδίσουν χρόνο σε μία κούρσα που φαίνεται άνιση καθώς και στα δύο lockdown είναι τα πρώτα που κλείνουν και τα τελευταία που ανοίγουν. Αξίζει βέβαια να αναφερθώ και στα ποσά των επιστρεπτέων προκαταβολών που σε σχέση με τα έξοδα που ανέφερα και πιο πάνω είναι δυσανάλογα λίγα με αποτέλεσμα να μην αποτελούν ουσιαστική βοήθεια παρά κοροϊδία σε ένα μεγάλο κομμάτι του επιχειρηματικού κόσμου της Ελλάδος που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους με μοναδικό της γνώμονα τόσο την σωματική όσο και την ψυχική υγεία του ανθρώπου.
Την σωματική και ψυχική υγεία που κατά πως φαίνεται και διατείνεται είναι προτεραιότητα αυτή την περίοδο που διανύουμε ωστόσο παραμελείται κατ εξακολούθηση από την κυβέρνηση γεγονός που επιβεβαιώνεται ακούγοντας και μόνο ειδήσεις καθώς οι συζητήσεις σταματούν στην εστίαση και τον τουρισμό χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στα γυμναστήρια και τον Γολγοθά που περνάνε οι επιχειρηματίες εκεί. Μέχρι και ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Γυμναστηρίων (ΠΑ.ΣΥ.ΓΥ) ανακοίνωσε πως μόλις το 40% των γυμναστηρίων πιθανότατα θα καταφέρει να επιβιώσει αν δεν ληφθούν άμεσα άλλα πιο δραστικά και ανακουφιστικά οικονομικά μέτρα για αυτά.
Είναι η ώρα και η στιγμή να αρχίσει να ακούγεται και η φωνή των γυμναστηρίων καθώς η έλλειψη μέτρων και ουσιαστικών βοηθειών θα έχει ολέθριες συνέπειες τόσο στον οικονομικό χάρτη της χώρας αλλά και στον καθένα από εμάς ως ασκούμενοι, αθλητές και λάτρεις της φυσικής αγωγής.
Ειρήνη Καρανίκου – Αγγελική Καρανίκου
Σχολή χορού Body Soul
Ένα αβέβαιο μέλλον για τις Σχολές Χορού…
Τελειωτικό το χτύπημα της Πολιτείας απέναντι σε οποιαδήποτε υπηρεσία Πολιτισμού και Αθλητισμού!
Τα έξοδα ενός τέτοιου χώρου με όλες τις προδιαγραφές και προϋποθέσεις για την άδεια τους, είναι από μόνα τους μεγάλα.
Η οικονομική ενίσχυση είναι το λιγότερο αστεία τόσο για τους ιδιοκτήτες των σχολών όσο και για τους υπαλλήλους, αν αναλογιστούμε ότι είναι ένα ΕΠΟΧΙΚΟ επάγγελμα όπου δεν εργάζονται το καλοκαίρι για 3 μήνες αλλά και την περίοδο των εορτών και τα έξοδα τους συσσωρεύονται.
Το μεγαλύτερο πλήγμα δε, είναι ότι τα παιδιά διέκοψαν οποιαδήποτε δραστηριότητα τους προσέφερε σωματική και ψυχική υγεία.
Το στίγμα που άφησαν οι δηλώσεις των κυβερνητικών εκπροσώπων ότι σε αυτούς τους χώρους διαδίδεται περισσότερο ο SARS COVID-19 ,άφησε μια ανεξίτηλη ρετσινιά σε όλους αυτούς τους ελεύθερους επαγγελματίες, με αποτέλεσμα την αποχή του κόσμου από αυτές τις δραστηριότητες για τουλάχιστον 1 χρόνο τώρα.
Δυστυχώς το μόνο πλάνο που φαίνεται μέχρι τώρα στον ορίζοντα είναι ότι δεν θα μας ανοίξουν.
Όταν κάποτε το αποφασίσουν θα είναι ήδη αργά!
Το πρόβλημα είναι ότι μας δίνουν λίγα λεφτά αναλογικά με τα έξοδα μας και αν μας ανοίξουν Ιούνιο είμαστε εντελώς εκτός σεζόν γιατί το καλοκαίρι σταματούσαμε και τα παιδιά που δουλεύουν βγαίνουν ταμείο ανεργίας.
Δέσποινα Διακάκη
Χορευτικός Σύλλογος DANCE FANTACY
Ο καθένας βλέπει το όλο γεγονός και της οικονομικής κρίσης να το πω έτσι αλλά και του covid19,από τη δική του την πλευρά και με βάση τα δικά του τα προβλήματα και τα έξοδα κατ’επέκταση.
10 Μαρτίου 2020…..ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ!!!!
Ξημερώνοντας, δε θα μπορούσες να φανταστείς τι θα ακολουθούσε τους επόμενους όχι μόνο 2-3 μήνες της ζωής σου, αλλά για σχεδόν ένα χρόνο και μετράμε..
Κλειστοί λοιπόν και οι χορευτικοί σύλλογοι.
Οι χώροι άθλησης παιδιών και ενηλίκων. Οι χώροι που εισέρχονται όλοι όσοι σε εμπιστεύονται, για μάθηση, άσκηση και για ψυχολογική ακόμα διαφυγή από την καθημερινότητα που καλούνται και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Και τώρα τι?
Να περνάει κάθε μέρα χωρίς να γνωρίζεις πότε θα μπορέσεις να ξαναβρεθείς στον χώρο που με τόσο μεράκι δημιούργησες, κοντά στους ανθρώπους που σου γεμίζουν την καθημερινότητα και την κάνουν πιο υποφερτή.
Τα έξοδα συνεχίζουν να τρέχουν. Πάγια, συντήρηση, ενοίκια.
Μα δεν υπολόγισες σωστά.
Βλέπεις,στις αποφάσεις, όταν φάσκεις και αντιφάσκεις, όταν αποδεικνύονται άλλα από αυτά που έχεις υποσχεθεί, όταν δεν προχωράς και εσύ σαν κυβέρνηση, μα και εσύ σαν πολίτης σωστά και ακολουθώντας τα μέτρα και τους νόμους, κάτι τρέχει!
Και ενώ εγώ κάνω υπομονή, ζω ελπίζοντας πως θα ξυπνήσω και θα μπορώ να πάω στη δουλειά μου, να δω συναδέλφους, να δω τους μαθητές μου, δεν βλέπω πουθενά κανέναν να στηρίζει αυτόν που έχασε τη δουλειά του, που έκλεισε την επιχείρησή του, που προσπαθεί να “τα βγάλει πέρα” και ζει καθημερινά με τον φόβο αν θα μπορέσει και αύριο να φροντίσει την οικογένειά του και τους οικείους του.
Μοχθήσαμε, κουραστήκαμε και πονέσαμε.
Η επιστροφή στην καθημερινότητα είναι το σημαντικότερο!
“Άραγε” θα πρέπει να αναρωτηθείς..”
Έκανα ο,τι μπορούσα και εγώ από την δική μου τη πλευρά?
